Dinsdag 21 september

Op donderdag 16 september was er op de palliatieve eenheid waar mijn mama 5 maanden
gelegen heeft een herdenkingsdienst.
Daar werden er persoonlijke teksten voor gelezen over de verschillende patiënten
geschreven door het verzorgend personeel.
De tekst van mijn mama was zeer mooi en pakkend. Ook ons Haneka werd erin vermeld.
Graag wou ik die tekst met jullie delen.
Even bezinnen, even stlstaan.

Groetjes Kristien



Lieve Agnès

Je verbleef hier lange tijd bij ons, het voelde vertrouwd aan om jou en je familie hier dagelijks te ontmoeten. Je hield van wat ‘leven op de gang’ en van het gezellige ‘vrouwengetater’ op de achtergrond. Je was een vrouw met karakter. Je hield van vegetarisch eten en was begaan met ‘gezond leven’. Je vertelde ons vaak over de vele wandelingen die jij en Germain samen deden. Je was een gezinsmens, ‘het zorgen voor’ gaf betekenis aan je leven. Je bent jarenlang onthaalmoeder geweest en met de grootste zorg deed je dit werk.

Ik herinner me nog de eerste dag toen je hier bij ons kwam: je kon niet meer stappen en met moeite wou je nog iets eten. Jij en je familie dachten dat dit je laatste dagen waren. Je was er goed van bewust en langzaam aan kregen we je ongemakken met medicatie onder controle. Je fysieke lichaam werd opnieuw wakker en voelde sterker aan dan vroeger. Je wandelde door de gang, je kon een hapje eten.

En zo kwam je hier onverwachts terecht in een bed met een zee van tijd. Je was niet gewoon om stil te zitten, je had altijd wel iets te doen thuis. De lichte dagen werden donker…
het ‘rusten’ en ‘het wachten op’ maakten je rusteloos. In je hoofd leefden er duizenden gedachten. Af en toe konden we er een glimp van opvangen en liet je ze even de vrije loop. Je kon er geen vat op krijgen, je moest ze laten varen en tegelijkertijd bezat je een (oer)drang om te blijven vechten, om te overleven. Iets wat wij, als mens, soms moeilijk konden begrijpen, we konden alleen maar bewondering hebben voor je onuitputtelijk doorzettingsvermogen.

Je vertoefde graag in het gezelschap van je man of je dochter. Je man bracht verhalen mee, dozen vol moed en wat humor om ‘het rauwe’ wat draaglijker te maken. Je dochter Kristien bracht je de kracht van de rust mee. Urenlang zijn ze bij jou gebleven, gaven ze betekenis aan de langzame uren. Je kleindochter gaf je gezelschap, het levendige en je schoonzoon gaf zijn stevige schouders waar zijn gezin op kon leunen.

Agnès
Ik vraag me af of er een vlinder op jou stond te wachten die je meeneemt naar een plaats waar jij vrij kan zijn van angst, vrij van onrust, vrij van gedachten. De hoop dat die plaats voor jou bestaat en dat Germain en Kristien die rust mogen ervaren.

Agnès
Slaap als een roos,
Blijf daar waar het zachtjes waait
En vrolijk vlindert….
genegen
Leen

Zaterdag 11 september 2010

Haneka,

Bedankt voor uw bezoekje vandaag.
Zou er dan toch "iets" bestaan na/naast onze wereld?

Even ter verduidelijking:
Deze middag gingen Jan en Jirka weg.
Toen ik terug binnen wou komen zag ik een mooie oranje (wat in onze tuin zeldzaam is)
vlinder op de muur zitten.
Ik legde voorzichtig mijn vinger tegen zijn pootjes en die vlinder kroop op mijn hand en bleef er wel een minuut op zitten!
Ondertussen tastend met haar tong over mijn hand.

Dat was echt een kippenvelmoment die ik zeker met jullie wou delen!

Groetjes x